Może to niezbyt znacząca data historyczna. Dla mieszkańców wsi Dubiażyn i kilku okolicznych było to wydarzenie epokowe. W lutym 1965 r. zabłysło światło po raz pierwszy w dziejach. Nawet latarnie oświetlały ulicę. Mieszkańcy obserwowali budowę sieci elektrycznej i doprowadzanie prądu do mieszkań. Niektórzy zawczasu już kupowali radioodbiorniki. Dotychczas grała popularna „toczka”; I-wszy program PR dla wszystkich, która funkcjonowała od 1956 r.
Wraz z pojawieniem elektryczności rozpoczął się proces modernizacji gospodarstw wiejskich. Zaczęto kupować urządzenia elektryczne do mieszkań i ułatwiających pracę w rolnictwie. Już po krótkim czasie w Dubiażynie pojawiło się kilka telewizorów. Tam, szczególnie wieczorami w okresie jesienno-zimowym, zbierali się ludzie do wspólnego oglądania. Powstał więc nowy rodzaj rozrywki.
Trzeba zaznaczyć, że w wielu niezbyt odległych wsiach zaprowadzono prąd elektryczny jeszcze w latach pięćdziesiątych. Tak duże wsie jak Dubiażyn, Mokre, Knorydy były pozbawione aż do lutego 1965 r. Powszechnym oświetleniem były lampy naftowe. Naftę kupowano w sklepie spółdzielczym i co kilka dni trzeba było uzupełniać, czyścić szkła do lamp. Odrabianie lekcji przy lampie, wykonywanie wielu prac domowych: przędzenie, szycie, tkactwo, kiszenie kapusty, przygotowywanie wyrobów wędliniarskich odbywało się przy marnym oświetleniu. Teraz, gdy zabraknie prądu na kilkanaście godzin, staje się wielkim problemem. Po kilku latach dotarł do wsi nawet telefon najpierw do sołtysa i ośrodka zdrowia. Wtedy jeszcze nie dostrzegano, że nastąpią tak znaczące przemiany. Następował na razie powolny odpływ młodych ze wsi. W Dubiażynie jak i w wielu wsiach pozostali przeważnie emeryci ci, którzy pamiętają te przemiany.
Poniżej dwa zdjęcia wsi z czerwca 2023 r. Klikaj na je, aby powiększyć.
Jeszcze niżej można powędrować po wsi i obejrzeć dokładnie.
