Dziennik działań wojennych 217-go Kowrowskiego  pułku piechoty

5.08.1915 r.

    Zgodnie z otrzymanym rozkazem pułk wycofał się i zajął pozycję na linii Sobiatyno-Grabarka. W ariergardzie był pozostawiony 1-szy batalion pod dowództwem chor. Krisztopowa, któremu rozkazano pozostawać na pozycji koło Siemiatycz do godz. 5.00 rano następnego dnia. Potem przyłączył się do pułku. W ciągu dnia przybył 4-ty batalion, który zajął linię wart ochraniających za rzeką Nurzec. Sztab pułku najpierw zatrzymał się w folwarku *odmysz*, a potem przeszedł do dworu pańskiego Sasiny.

6.08.1915 r.

    Przeciwnik narażał naszą pozycję ostrzałem artyleryjskim. 4-ty batalion pod naporem nieprzyjaciela przeszedł na główną pozycję.

7.08.1915 r.

Dalej trwał ostrzał artyleryjski naszej pozycji.

8.08.1915 r.

    W nocy pułk przeszedł do folwarku Zaleszany, gdzie pozostawał w wartowniczej rezerwie. Wieczorem pułk zmienił pozycję 218-go Gorbatowskiego pułku piechoty koło wys. 61.1.

9.08.1915 r.

    Pułk 217-ty razem z 265-ty pułkiem utworzyły brygadę pod komendą płk Fakriciusa, która trzymała obronę nacierających sił przeciwnika, który raził silnym ogniem artyleryjskim, maszynowym i karabinowym. Wieczorem pułk odszedł na linię wsi Toporki- Baranowce.

10.08.1915 r.

    Nieprzyjaciel kontynuował silnie napierać na nasze pozycje, w wyniku czego d-ca pułku rozkazał wycofać się na pozycję od wsi Toporki do wsi Reduty. Był poproszony na pozycję 1-szy batalion 268-go Poszechońskiego pułku i wkrótce zajął pozycję z naszym pułkiem.

11.08.1915 r.

    W nocy pułk zajął pozycję po linii od leśnej stróżówki wzdłuż drogi z Orli do wsi Reduty. Na pozycji rozmieściły się z prawa na lewo 3-ci, 4-ty i 2-gi bataliony, przy czym 1-szy batalion znajdował się w lesie jako rezerwa w odległości 1 wiorsty od pozycji. Nieprzyjaciel od rana prowadził silny ostrzał artyleryjski z gazami duszącymi, głównie naszą lewą flankę, gdzie znajdował się 2-gi batalion. Nie zważając na piekielny ostrzał nieprzyjaciela pułk dalej trwał na pozycji odbijając natarcie przeciwnika od strony wsi Reduty.

12.08.1915 r.

    Od wczesnego rana przeciwnik przeprowadził silny ostrzał artyleryjski naszej pozycji i zajął okopy wycofanego 218-go pułku i rozpoczął obejmie naszej lewej flanki. Z powodu tego, że odejście naszych oddziałów rozmieszczonych na lewej flance był niemożliwy, ponieważ one już częściowo były otoczone i odejście po otwartym terenie i wznoszącym się do góry, 3 kompanie 2-go batalionu 1kompania 3-go i 1 kompania 4-go zmuszone zostały do poddania się w niewolę nieprzyjaciela, przy czym d-cy tych kompanii mieli możliwość ucieczki za wyjątkiem d-cy 10-tej kompanii chor. Żełajtkowskiego, przeciw któremu jako ten, który oddał w niewolę swoją kompanię było rozpoczęte dochodzenie sądowe.

    Pułk wycofał się i zgodnie z rozkazem szefa dywizji zajął pozycję od drogi gruntowej Stare Berezowo-Nowe Berezowo do torów kolejowych na zachód od Dubicz włącznie. W boju tego dnia zginął d-ca 1-go batalionu kawaler orderu św. Jerzego 4-go st. ppor. Krisztopow, był ranny i kontuzjowany d-ca pułku płk  Osipow. Obowiązki d-cy pułku tymczasowo objął sztab skap. Antonow.